Dostluktan Anlamayanlar

Bazen düşünüyorum da çok acayip insanlar varmış çevremde. Onlardan kurtulduğuma seviniyorum.

Çok ilginç geliyor ya önceden mesela çok iyi 5 arkadaştık. Sonra birinin gerçek yüzünü gördüm. O aslında dostluğa hiç önem vermeyen yalnız kaldığında takılacak birini arayan biriymiş. Bunca zaman anlayamamak benim salaklığım herhalde ama diğerlerine ne demeli bilmiyorum onlar hala farkında değiller.

İkimiz daha sık görüşürdük daha doğrusu 7/24 derler ya öyleydi o diğerlerini pek sevmezdi sıkılırdı onların yanında "ya yine mi onlarla buluşucaz. ben onlarla takılmak istemiyorum artık çok sıkıcılar " falan derdi.

Herkesten sıkılırdı. Bir arkadaşı var diyelim ondan sıkılınca onunla tamamen muhabbeti keser diğerine geçerdi. Ondanda sıkıldığında diğerine dönerdi. Onlarda salaktı hep kabul ederlerdi bunu. O salakların içinde bende varım sanırım.

Ben bunu 2 sene önce fark ettim. Şuan ondan kurtulduğuma seviniyorum. Ama diğerleri hala görüşüyor. E sen sıkılıyordun bunlardan ne görüşüyorsun ki? Sinir oluyorum kendi kendime yediremiyorum. Ben artık hiç biriyle görüşmüyorum arada ararlarsa canım isterse açıyorum telefonlarını. Çünkü benim arkamdan iş çevirdi o insan diğerleri de biliyor. Buna rağmen onunla takılmalarına uyuz oluyorum. Benim arkadaşımsan zamanında o insan senide satmışsa bana da bir çok kötülük yapmışsa konuşmıcaksın arkadaş. Ben böyle düşünüyorum yanlış mı doğru mu bilmem. Umurumda da değil hani.

Ama çok sinir oluyorum yalnız kalsın istiyorum yalnızlıktan gebersin. Anlasın arkadaşlık, dostluk ne demekmiş. Acı çeksin istiyorum. Çevresinde kimse kalmasın, kimse yüzüne bakmasın istiyorum.

Yaptıklarının bedelini ödesin tek istediğim bu.

Aslında yalnız ondan bunlara sarıyor yine ama onlarda yüz vermesinler istiyorum. Herkes onun gerçek yüzünü görsün istiyorum.

Hayatıma giren en gereksiz insanmış meğer.

Çok karamsarım bu gece galiba arada olur böyle bana. Buda şarkı